Μια εκτίμηση

ΓΙΑ ΤΑ ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Των δημοτικών εκλογών δείχνουν να είναι αποκυήματα σχιζοφρένειας. Άλλα αντ` άλλων. Και κατά δω και κατά κει και προς κάθε αδιανόητη κατεύθυνση πεταμένοι μυριάδες ψήφοι. Χωρίς ισορροπία και λελογισμένη στόχευση. Όπου να `ναι κι ό, τι να `ναι. Της άλογης παρόρμησης καμώματα και παρανοϊκής αντίδρασης φερσίματα. Γιατί;

Είπαμε: Η ελληνική κοινωνία δεν ξέρει τι της συμβαίνει, τι της φταίει, γιατί ενέσκηψε κρίση, γι` αυτό και δεν ξέρει πώς θα βγει από αυτή. Και θα δυστυχεί επί μακρόν ακόμη. Όταν η νόηση λείπει, οι συμφορές έχουν διάρκεια. Δεν είναι ανθρώπινος οργανισμός η κοινωνία, που η πάθησή του μπορεί ενδεχομένως να ιαθεί άμεσα. Οι παθήσεις μιας κοινωνίας, ακόμα και εκείνες που δε θέλουν πολύ χρόνο να εμφανιστούν, θέλουν πολύ χρόνο όμως, δεκαετίες και αιώνες, για να θεραπευθούν. Κι έτσι σέρνει την παθολογία της η άφρωνα κοινωνία μας σε βάθος χρόνου.

Δεν είχε η Χρυσή Αυγή, λένε οι περισπούδαστοι αναλυτές, ούτε 0,0…%. Πότε φούντωσε;

Τόσοι φασισμοί όμως που πέρασαν πάνω από το κορμί της κοινωνίας μας δεν άφησαν ιδεολογικά ίχνη ούτε είχανε πρόσφορο ιδεολογικό έδαφος, για να πατήσουν; Η τελευταία δικτατορία δεν είχε ένα 30% λαϊκό έτρεισμα; Ή πολίτες αυτής της χώρας, που δεν πιστεύουν στη δημοκρατία, δεν ανέρχονται σ` αυτό το ποσοστό; Ξεχνάμε ότι οι νέοι της μεταπολίτευσης σε έρευνες που γίνανε πάνω από το 50% δεν προκρίνανε τη δημοκρατία έναντι της δικτατορίας ή τους ήταν αδιάφορο αν ισχύει το ένα ή το άλλο πολίτευμα; Εν δυνάμει η Χρυσή Αυγή ήτανε πάντα γιγαντωμένη στη χώρα μας.

Και να λάβουμε υπόψη μας ότι εκεί που πάτησε ιδεολογικά η τελευταία δικτατορία ήτανε η φαυλοκρατία, επινοημένη προσχηματικά για την αυτοαιτιολόγησή της. Σήμερα που η δημοκρατία μας «χάρισε» τόση διαφθορά δε δίνει όχι προσχηματικά αλλά πραγματικά μια πρώτης τάξεως ιδεολογική τροφή στους χρυσαυγίτες;. Κι εγώ, αν δεν πίστευα στη δημοκρατία ούτε ήμουνα αριστερός, και μου ζητούσατε να επιλέξω ανάμεσα σε Βενιζέλο – παίρνω έναν τυχαίο εκπρόσωπο του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος – και τη Χρυσή Αυγή, είστε σίγουροι ότι θα προτιμούσα το Βενιζέλο; Και μόνη η εμμονή των διεφθαρμένων να μας ξεδιαφθείρουν, χωρίς εμείς να τους θέλουμε και δείχνοντας με χίλιους δυο τρόπους ακόμη και με φτυσίματα την απέχθειά μας προς αυτούς, αλλά και ο πρωτεϊσμός τους δε μας κάνουν να τους αποστρεφόμαστε;

Όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι για το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής, μα πρωταρχικά και κυρίως υπεύθυνοι είναι οι μόνιμοι κυβερνήτες μας που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την άνοδό της και που τάχα καταγγέλλοντάς την αυξάνουν τα ποσοστά της. Εξάλλου ιδεολογικό τους παιδί είναι ή και ιδεολογική τους μήτρα. Δεν έχουν χρέος να συμβάλλουν στη δυνάμωσή της;

Αντίθετα των ευρωεκλογών τα αποτελέσματα έχουν ισορροπία και λογικότητα. Δείχνουν χωρίς πολλή ενάργεια ότι έστω και δειλά η κοινωνία μας πάει να βρει το δρόμο της εξόδου από την κρίση. Η πτώση των συγκυβερνητικών σχημάτων και η υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ κατά 4 περίπου μονάδες αποτελούν κάποιες ενδείξεις ότι αρχίζει να πορεύεται προς τη σωστή κατεύθυνση. Δε θέλω να πω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα λύσει ως δια μαγείας τα μεγάλα προβλήματα που θα ανακύψουν. Αλλά ότι η κοινωνία μας δείχνει πως θέλει να πάρει την ευθύνη της αυτοανασυγκρότησής της και βλέπει ότι είναι προτιμότερο να ζήσει δυστυχία χωρίς χρέος παρά δυστυχία και χρέος μαζί. Ας μου επιτραπεί εδώ μια φιλολογική παρέμβαση: Ποιος ανελλήνιστος πρωτοέκανε χρήση του όρου «βιώσιμο χρέος», που σημαίνει χρέος που ζει και που δεν πεθαίνει, ενώ ήθελε να πει αντιμετωπίσιμο ή διαχειρίσιμο; Εκτός αν το είπε, για να επιβεβαιώσει συνειδητά τον κανόνα ότι η λανθάνουσα γλώσσα λέει την αλήθεια. Γιατί πράγματι αυτό το χρέος είναι βιώσιμο, δηλαδή αθάνατο.

Για την ΕΕ όμως τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών είναι ανησυχητικότατα. Δείχνουν ότι το εγχείρημά της να ενωθεί αμβλύνοντας τους εθνικισμούς ακυρώθηκε, καθώς τα εθνικιστικά κόμματα και προπάντων της πρωτοποριακής για τη συνένωσή μας Γαλλίας, αυξήσανε πολύ τη δύναμή τους και μια τέτοια αύξηση δεν προμηνύει παρά μονάχα τάσεις αυτοδιάλυσής της και επιστροφής σε εθνικιστικούς λαβυρίνθους.