ΑΠ` ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΕΡΤ

ΤΡΙΛΟΓΙΑ

Α. Η φάλαγγα των αδίστακτων

Για να γίνεις αδίστακτος, πρέπει να είσαι παράφρονας και, για να γίνεις παράφρονας,  απαιτούνται δύο εναλλακτικές προϋποθέσεις*: Ή να έχεις την πάθηση οργανική και συνεπώς να μην μπορείς να σκεφθείς ή να έχεις τη δυνατότητα να επιβάλλεις αυτό που έχεις μέσα σου κι ας είναι παραφρονικό, την παραφροσύνη δηλαδή των επιδιώξεών σου. Η θέλησή σου τώρα να κάνεις χρήση της παραφροσύνης σου, είτε προέρχεται από λειψίνοια είτε από δυνατότητα επιβολής, και να την επιβάλεις, προϋποθέτει κάτι άλλο, την αποκτήνωση. Δεν αρκεί μόνη της η παραφροσύνη. Πρέπει να έχεις ξεριζώσει από μέσα σου καθετί το ανθρώπινο, ώστε μπροστά στο μέγεθος του εγκλήματος που πας να διαπράξεις να μη διστάζεις και εμφανίζεις αναστολές. Άρα λοιπόν, για να γίνεις αδίστακτος, χρειάζεσαι οπωσδήποτε παραφροσύνη, αλλά προγενέστερα χρειάζεσαι την αποκτήνωση. Μιλάμε μόνο για τους εσωτερικούς παράγοντες. Οι εξωτερικοί, που θα μπορούσαν να αποθαρρύνουν κατ` αρχήν την εκτροφή της αλλά και να παρεμποδίσουν την εκδήλωσή της, κοινωνία, θεσμοί ή κράτος, είναι στην περίπτωση που συζητάμε ανύπαρκτα. 

Δεν πιστεύουμε φυσικά ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν είχε στοιχειώδη νοημοσύνη και προκάλεσε τη διεθνή οικονομική κρίση, επειδή δεν «το `κοβε». Γιατί, κι αν αυτή δεν αποβεί εις βάρος του στο τέλος, η διατάραξη και μόνο της αποκόμισης άφθονου κέρδους που είχε αυτό πριν, δεν είναι ασήμαντη επιβλαβής συνέπεια, που δε διαβλεπόταν. Οι άλλοι επομένως παράγοντες το οδήγησαν εκεί. Ότι ήταν σε παραφροσύνη, όχι από οργανικά αίτια, είπαμε, και ότι είχε αποκτηνωθεί. Εξάλλου από κάτι απρόσωπο, που είναι το κεφάλαιο πάντα, και από κάτι που υπάρχει μόνο και μόνο για να είναι σαν μηχανή προσηλωμένο στην αποκόμιση κέρδους, δεν περιμένεις να μην είναι αποκτηνωμένο. Αυτό λοιπόν το μη ανθρώπινο πράγμα, έχοντας και τη δυνατότητα επιβολής της παραφροσύνης, αφού δεν υπήρχε άλλη βούληση υπέρτερή του, για να το εμποδίσει,  πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις να λειτουργήσει, όπως λειτούργησε,  αδίστακτα.

Οι πολιτικοί της ΕΕ;

Οι πολιτικοί της ΕΕ είναι προπάντων σήμερα τα υποκινούμενά του. Εκχώρησαν με το αζημίωτο στους επενδυτές όλες τις ρυθμιστικές αρμοδιότητες, που τους ανέθετε ο νόμος και η ψήφος των λαών. Γιατί τάχα ανάπτυξη χωρίς κεφάλαιο δεν υπάρχει. Κι ενώ το μοντέλο αυτό έχει αποτύχει στο δικό μας γεωγραφικό χώρο τουλάχιστον, εννοώ της Ευρώπης, επιμένουνε να εκλιπαρούν τους επενδυτές και τους δίνουνε τα πάντα για την προσέλκυσή τους. Δε θα εξετάσω αυτή τη στιγμή ποιος παράγει, το χρήμα ή ο άνθρωπος, λες και η μηχανή φτιάχνει η ίδια τον εαυτό της και λειτουργεί πάλι χωρίς το χειρισμό της ή τον προγραμματισμό της από τον άνθρωπο. Ούτε την ηθική της βαρβαρότητας που αναδύεται από αυτό το καθεστώς και ηγεμονεύει τη ζωή μας. Αλλά και υπ` αυτές τις συνθήκες της αναγόρευσης του χρήματος σε μοναδικό παραγωγικό παράγοντα, η χρεοκοπία επιτεύχθηκε. Δεν υπάρχουν επενδύσεις κι ούτε φυσικά πρόκειται να υπάρξουνε. Γι` αυτό δεν υπάρχει παραγωγή και ανάπτυξη στο γεωγραφικό χώρο που συζητάμε. Γιατί; Τοις πάσι γνωστό. Γιατί στην Ινδία λόγου χάρη έχει περισσότερα κέρδη αλλά και αγορά εξασφαλισμένη το κεφάλαιο που επενδύεται εκεί, ενώ αύριο και μεθαύριο «Ινδίες» θα υπάρχουν αλλού, όπου τύχει κι ας κόψουν το λαιμό τους οι πληθυσμοί. Γενικά πάντως δε θέλουμε να παραδεχθούμε ότι η Ευρώπη της ευημερίας με αυτό το μοντέλο παραγωγής έχει πεθάνει. Και μπροστά στην απόγνωση της ανυπαρξίας ανάπτυξης και προκειμένου να έχουν τον εαυτό τους εξασφαλισμένο τα υποκινούμενα των πρώτων αδίστακτων γίνανε και αυτά από τα ίδια αίτια αδίστακτα. Δέστε τι μέτρα παίρνονται τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, τα εντελώς αντίθετα από αυτά που διακηρύσσονταν.

Επικρίνουμε τη Μέρκελ, και καλά κάνουμε, που συναλλάσσεται με το κεφάλαιο και εκχωρήθηκε σ` αυτό. Η Μέρκελ όμως υπηρετεί κάτι συλλογικό, την εθνική γερμανική οντότητα, και όχι, όπως κάνουν οι άλλοι ευρωπαίοι πολιτικοί,  το προσωπικό τους συμφέρον, αφήνοντας τους λαούς τους να φθίνουν, οι αδίστακτοι. Εδώ όμως θα μου πείτε λείπει η αποκτήνωση. Μα είπαμε, για να φτάσεις να γίνεις αδίστακτος, περνάς πρώτα από την αποκτήνωση. «Το τουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους, το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους»… 

Οι δικοί μας;

Οι δικοί μας πολιτικοί είναι οι πρώτοι που βίωσαν το πρόβλημα και οι πρώτοι που έσπευσαν να διασωθούν αδίστακτα εξαγοραζόμενοι. Γιατί εδώ πολύ πιο πριν και πολύ πιο στρεβλά από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα εφαρμόστηκε αυτό το αποτυχημένο μοντέλο παραγωγής. Γι` αυτό και η πολιτική διαφθορά πρωτοεμφανίστηκε εδώ τόσο εκτεταμένα. Γι` αυτό και υπήρξαν πρώτοι αδίστακτοι και σε όλα οι δικοί μας πολιτικοί: Στην ανακολουθία, στις ιδεολογικές μεταστροφές, στις παλινωδίες, στον εμπαιγμό, στον εκμαυλισμό, στη διαφθοροποίηση, στην παραμονή τους στη θέση του διαφθορέα αλλά και του ξεδιαφθορέα, ενώ αναγκάζονται και οι ίδιοι να ομολογούν την αυτοδιαφθορά τους. Τους φτύνουμε και αυτοί το παίρνουν για δρόσισμα. Μα κι αυτοί φτύνονται μεταξύ τους και το παίρνουνε και αυτό για δρόσισμα. Έφτυσε ο Σαμαράς τους δύο κυβερνητικούς του εταίρους, κλείνοντας την ΕΡΤ, και αυτοί, τους είδατε, τον «ευχαρίστησαν» που τους δρόσισε.  Τους πετάμε γιαούρτια, γιατί τους αξίζει, κι αυτοί το ανάγουνε σε κατάληψή μας από τρομοκρατικές διαθέσεις. Και συνεχίζουν αδίστακτοι το διαφθορικό τους έργο. Αδίστακτοι είναι και στη χρήση της αδιαντροπιάς. Τους λες ότι έτσι που ενεργούν, αδίστακτα, θα τους λιντσάρει ο κόσμος και την αλάνθαστη διαπιστωτική μας κρίση την καταγγέλλουν οι αδίστακτοι ως προτροπή για λιντσάρισμα. Τον καμπούρη όμως, λέει μια ρωσική παροιμία, μόνο ο τάφος τον ισιάζει. Κι άμα το πω κι αυτό, κατηγορούμαι ότι υποκινώ θανάτους. Και θα με κατηγορήσει πρώτος ποιος; Εκείνος που εγκατέλειψε το ΚΚΕ, για να βρίσκεται τώρα στη Δεξιά ο αδίστακτος. Οι έμμεσοι ή αποφατικοί εκτροφείς της Χρυσής Αυγής, που είναι πρώτο το Πασόκ και δεύτερη η Αριστερά, αφού με τις πράξεις του το πρώτο, με τα ελλείμματά της η δεύτερη, τη γιγαντώσανε, τώρα την καταπολεμάνε φραστικά, με κορώνες, αδίστακτα και αυτοί. Βγάζω έξω τη Δεξιά από τους έμμεσους εκτροφείς της, γιατί είναι άμεσος, φυσιολογικός και θετικός της εκτροφέας. Είναι οι ίδιες οι ιδεολογικές της ρίζες, στις οποίες προχθές η Δεξιά μας Κυβέρνηση, κλείνοντας τη Δημόσια Τηλεόραση, επέστρεψε αδίστακτη. 
Μόνο που η συγκεκριμένη κυβερνητική "αδιστακτικότητα" προέκυψε εδώ πρωτογενώς από λειψίνοια. Η δυνατότητα επιβολής έλειπε. 

Για τους λαούς και τη στάση τους στο 2^ο και 3^ο μέρος της τριλογίας μας

*Συγγνώμη για τις αλλαγές που κάνω μερικές φορές στο κείμενο των αναρτήσεων. Είναι για βελτίωση, που μού `ρχεται εκ των υστέρων