ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ

Έχει αλλάξει κάτι;

Επειδή φαινομενικά δεν έχει αλλάξει τίποτα ανάμεσα στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές και στις τωρινές, αναδημοσιεύω κείμενό* μου εκείνων των εκλογών. Τίτλος του:

ΩΣ ΠΟΤΕ…;

«Ως πότε, συνδημότες, θα υπομένουμε την εκμηδένιση της δυνατότητάς μας στη ζωή;

Ως πότε θα μένουμε αδιάφοροι απέναντι στην κατάργηση ζωτικών μας δικαιωμάτων;

Ως πότε θ` αναμένουμε ουρανοκατέβατη την αλλαγή της τύχης μας;

Ως πότε θα περιμένουμε να εξελιχθεί το κακό σε καλό από μόνο του και ως πότε θα ξεχνάμε ότι το κακό, αν δεν το αντιπαλεύεις, γεννάει το χειρότερο κι ότι το κακό ή το χειρότερό του μόνα τους δε φεύγουνε;

Είχαμε τον «Καποδίστρια» που συνιστούσε όχι αποκέντρωση αλλά συγκεντρωτισμό της αυτοδιοικητικής εξουσίας. Τώρα  μας ήρθε ο «Καλλικράτης» που ολοκληρώνει το συγκεντρωτικό της χαρακτήρα. Η αυτοδιοικητική εξουσία γίνεται πλέον απροσπέλαστη στους δημότες, καθώς ελαχιστοποιούνται οι δυνατότηες  πρόσβασής τους σ` αυτήν. Και αυτό σημαίνει απομάκρυνση από τη Δημοκρατία και αδυναμία ελέγχου των δημοτικών αρχόντων. Και μόνο το γεγονός ότι ο «Καλλικράτης» θεσπίστηκε για την περιστολή εξόδων στη λειτουργία της Αυτοδιοίκησης, δείχνει πόσο οι εμπνευστές του εκτιμούν τη Δημοκρατία, που την έχουν υποταγμένη στη σκοπιμότητα εξεύρεσης χρημάτων και την περιστέλλουν, για να μην τους είναι οικονομικό βάρος.

Επειδή όμως και το κράτος «αποδείχθηκε» δαπανηρό, το ακρωτηριάσανε και αυτό όχι μόνο στην κοινωνική του εκδοχή αλλά και στη γενική του υπόσταση, για να μην είναι κυρίαρχη η θεσμοποιημένη και εγγυημένη έκφραση της συλλογικής βούλησης, αλλά η ατομική βούληση των λίγων ισχυρών, να μην προστατεύεται υπεύθυνα και αποτελεσματικά το περιβάλλον, τα δικαιώματα των πολιτών, η εργασία, η υγεία, το νερό, η περίθαλψη, η παιδεία, η ενημέρωση, η πολιτιστική παράδοση. Όλα να είναι έρμαια εμπορίας στα χέρια των ιδιωτών. Αυτό όμως σημαίνει επίσης ανυπαρξία δημοκρατίας, από τη στιγμή που η συλλογική βούληση αντικαθίσταται από τη βούληση των λίγων, την ανεξέλεγκτη και ακόρεστη σε βουλιμία.

Το ίδιο βλέπουμε να ισχύει και σε επίπεδο ΕΕ αλλά και σε παγκόσμιο. «Πέντε» κερδοσκόποι του πλανήτη κρατάνε στα χέρια τους τις τύχες όλου του πληθυσμού της γης. Οι κυβερνήσεις των χωρών είναι και αυτές υποχείριά τους. Η εθνική κυριαρχία τόσο η δική μας όσο και των άλλων χωρών της ΕΕ είναι στην πραγματικότητα εκχωρημένη όχι στην ΕΕ αλλά μέσω αυτής στις διεθνείς αγορές. Κι ενώ τα «δημοκρατικά» μας Συντάγματα ορίζουν ότι κάθε εξουσία πηγάζει από το λαό, βλέπουμε –  και ομολογείται χωρίς καμιά ντροπή από όλους τους ευρωπαίους ηγέτες η αυτοκατάργησή τους - ότι εξωεθνικοί και εξωκοινοτικοί, εξωθεσμικοί πάντως, παράγοντες, όπως είναι οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης και αγορές, καθορίζουν την πολιτική των Κυβερνήσεων της Ευρώπης. Υπ` αυτή την έννοια υπάρχει όχι μόνο θέμα εθνικής κυριαρχίας αλλά και δημοκρατίας και αυτονομίας και λαϊκής κυριαρχίας, το οποίο δεν ανέκυψε με την υπαγωγή μας στην «Τρόικα», όπως ψευδολογώντας διατείνεται η Κυβέρνησή μας, αλλά προϋπήρχε. Με την ένταξή μας στην ΕΕ εκχωρήσαμε πράγματι την εθνική μας κυριαρχία, όπως και οι άλλες χώρες που τη συναποτελούν, και την εκχωρήσαμε, για να αντιμετωπίζουμε από κοινού τα προβλήματά μας, όχι όμως για να αποτελούμε το μεγάλο μαντρί των κερδοσκόπων και τα εγκλωβισμένα θηράματά τους. Αν η ΕΕ κατάντησε τιμάριό τους, αυτό ούτε με τις ιδρυτικές της αρχές είναι σύμφωνο ούτε με τα δικά μας όνειρα, να συγκροτούμε ευρύτερες κοινότητες και να αποτελέσουμε κάποτε μια κοινότητα όλοι οι άνθρωποι της γης.

Και όμως! Όλα είναι αντιστραμμένα. Στη χώρα μας την επιβολή αυτής της αντιστροφής θέλησε η Ιστορία να τη φέρει σε πέρας Κυβέρνηση Πασόκ, ώστε να τιμωρηθεί με εξευτελισμό για όλο τον πρότερο ανέντιμό του βίο. Επειδή τα παραδοσιακά πολιτικά στηρίγματα του συστήματος αδυνατούσαν να το διασώσουν, χρησιμοποιήθηκε ο εφεδρικός τροχός, που τυλιγμένος με σοσιαλιστικό περικάλυμμα δεν κινούσε την υποψία ότι ήταν η «ρεζέρβα» του συστήματος. Η Κυβέρνηση αυτή λοιπόν δεν είναι πια ούτε δούρειος ίππος ούτε κουκουλοφόροι δεξιοί που τους ονόμασα κάποτε, αλλά η ίδια η δεξιά χωρίς μεταμφιέσεις και αποκρύψεις προσώπου. Η πιο αυθεντική εκδοχή της και η πιο αξιόπιστη στήριξη της παγκόσμιας οικονομικής ολιγαρχίας. Γι` αυτό και δεν έχουμε καμιά σχέση μαζί της παρά μόνο τη σχέση της αντιπαλότητας, τη σχέση της ταξικής μας αντίθεσης, τη σχέση που επιβάλλει η συλλογική μας επιβίωση.

Χρέος λοιπόν όλων μας να αντιταχθούμε στους υποδουλωτές μας, ντόπιους και ξένους, να διαλαλήσουμε, με την ψήφο μας στις δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου, την αποκήρυξή τους, την άρνηση του εξανδραποδισμού μας, την αποτίναξη όχι μόνο του ζυγού της δουλείας μας αλλά και του πλέγματος της ψευδολογίας που χρησιμοποιήθηκε, για να καταστεί δυνατή η υποδούλωσή μας και να σκοτεινιάσει ο ορίζοντας της ζωής μας».

   Επειδή επίσης και από το τέλος του 12 που γράφτηκε το παρακάτω κείμενο θαρρεί κανείς πως τα πράγματα μείνανε ανάλλαχτα, το δημοσιεύω. Είναι ένα σχόλιο για αγωγή που έκανε ο Δήμαρχός μας σε μέλος αντιπολιτευόμενης παράταξης. Δε δημοσιεύτηκε τότε, όταν γράφτηκε, για να διευκολυνθεί η αναζήτηση δρόμων που θα απέκλειαν τις δικαστικές περιπέτειες. Τίτλος της:

        ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΜΑΣ

«Καθόλου πρωτότυπο τρόπο δε βρήκε ο Δήμαρχος Θέρμης Θ. Παπαδόπουλος στη διάθεσή του να αντιμετωπίσει πολιτικό του αντίπαλο, τον Τάσο Αναστόπουλο,  μέλος αντιπολιτευόμενης δημοτικής παράταξης, και να τον «εξουδετερώσει». Του «τραβάει» μια αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση και απαιτεί την ανάλογη αποζημίωση, επειδή ο αντίπαλός του, απευθυνόμενος ηλεκτρονικά σε κλειστή ομάδα της παράταξής του, επέκρινε την παράταξη του Δημάρχου εξαιτίας μιας γιατί όχι επονείδιστης πολιτικής πράξης  του Αντιδήμαρχου της κ. Τσολάκη, ο οποίος ως μέλος της Περιφερειακής Επιτροπής απέρριψε την πρόταση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Θεσσαλονίκης να μετονομαστεί η οδός Περικλέους Βιζουκίδη σε οδό «Αγωνιστών του Πανεπιστημίου». Ο καθηγητής ως γνωστόν Βιζουκίδης, όταν το 1941 υποδέχθηκε τους γερμανούς κατάκτητές, δήλωσε: «Τώρα θα έρθουν καλύτερα χρόνια για την Ελλάδα».

Όμως μια τέτοια αντίδραση  του Δημάρχου μας, ν` ασκήσει δίωξη, εκτός από κοινότοπη είναι και τελείως ανεξήγητη. Δε σχετίζεται μάλλον, απ` όσο ξέρω, ούτε με τον πολιτικό του βίο. Επί σειρά τετραετιών ασκεί καθήκοντα Δημάρχου και  δεν ακούστηκε να προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες. Αν κρίνουμε δε και γενικότερα το έργο του με μέτρα κοινά, μπορεί να εκληφθεί ως πετυχημένο. Ξέρουμε βέβαια ότι βρήκε τη Δημαρχία «στο πιάτο», καθώς ο προκάτοχός του, της ίδιας κυρίαρχης πολιτικά παράταξης Πασόκ, διεκδίκησε αξίωμα Νομάρχη. Αλλά και κατά την πολυετή του θητεία δεν έδειξε ότι του λείπει η διάθεση για δράση κι ενώ το κόμμα του, το Πασόκ, συντηρούνταν ρουφώντας τη διαφθορά του, εκείνος φάνηκε να μην υφίσταται φθορά. Έτσι στις τελευταίες δημοτικές εκλογές πέτυχε να πάρει με την πρώτη το υψηλό ποσοστό του 65% σχεδόν. Ακόμα και τώρα δε θα `λεγε κανείς ότι πιστεύει πως βρίσκεται σε καταποντισμό, για να ταράζεται η φρόνησή του και να ενεργεί απεγνωσμένα. Πώς προέκυψε λοιπόν η διάθεση άσκησης αγωγής; Άγνωστο

Γιατί, αν ήθελε να προστατεύσει τον εαυτό του από τη συκοφαντία, δε θα την έκαμνε με την αγωγή που υπέβαλε βούκινο. Ο «εναγόμενός» του σε πέντε δέκα ανθρώπους απευθύνθηκε, «δημοσιοποιώντας» την επίκρισή του. Ο ίδιος όμως το γνωστοποίησε σε όλο το πανελλήνιο και πιο πέρα. Μόνος του λοιπόν δυσφήμισε τον εαυτό του σε τόση έκταση. Αυτός ο τρόπος αντίδρασης σε κριτική πολιτικού αντιπάλου, η υποβολή αγωγής, ενέχει απεριόριστη έκταση δημοσιοποίησης, άρα και απεριόριστη έκταση δυσφήμισης. Ποιος, ακόμα και κακοπροαίρετος απέναντι στις πολιτικές ιδέες του Αναστόπουλου, θα έβλεπε με καλό μάτι μια τέτοια δίωξη; Και δεν είναι μόνο ότι αυτοδυσφημίζεται τα μάλα ο Δήμαρχός μας, αλλά διαφημίζει και τον διωκόμενό του, ας μην είναι στις προθέσεις του, γενναιόδωρα μάλιστα.

Άραγε για την αυτοδυσφήμισή του, που της έδωσε τόση έκταση, θα απαιτήσει αποζημίωση από τον εαυτό του και πόση; Για να δούμε αν θα είναι αναλογική.

Γενικά πάντως φαίνεται ότι οι κατά καιρούς πολιτικοί και δημοτικοί μας άρχοντες, εκτός των χαρισμάτων τους, της εύνοιας των συγκυριών, των δεξιοτήτων να ανέρχονται μπορεί να έχουνε και μωρία.

Ας είναι όμως  καλά ο Δήμαρχός μας μαζί με τα υποστυλώματά του, για να στηρίζουνε γερά καταστάσεις σάπιες και να μένουνε με την εντύπωση ότι τους ίδιους δεν τους σαπίζουν. Και να σε διώκουνε, όταν τους το λες.

Έχουνε χάρη που ζούμε σε δύσμορφες εποχές και η δική τους ομοιότητα με αυτές τους ανακηρύσσει επικεφαλής και ρυθμιστές των τυχών μας. Όμως αργά ή γρήγορα οι καιροί αλλάζουν και γίνονται έμορφοι. Τότε θα δούμε πού θα βρούνε τρύπα να κρυφτούνε, για να αποκρύψουνε τη «δυσμορφία» τους που δεν εξαφανίζεται με τίποτα».

          Φαίνεται πράγματι από τότε που γράφτηκαν τα δύο κείμενα μέχρι σήμερα να μην έχει αλλάξει τίποτα. Είναι όμως έτσι; Μήπως αυτή τη στιγμή που μιλάμε τα πράγματα είναι ριζικά αλλαγμένα; Και ιδού οι οιωνοί: Οι χειριστές της δημοτικής μας εξουσίας επί τετραετίες φορούσανε καμαρωτοί την πράσινη στολή και χάρη σ` αυτή ξαναγινότανε δημοτική αρχή. Είχε παντοδυναμία το κόμμα τους. Τώρα όμως, ντυμένοι άλλη στολή, εκλιπαρούν για συγχώνευση και σύμπραξη των δύο επί χρόνια αντίπαλων δημοτικών παρατάξεων. Ζητάνε να γίνουμε ένα. «Φίδι, πίθηκος κι αετός με το δείπνο το μεγάλο να τελειώσουμε τον μπάλο»**. Δεν έχουμε δυσμορφία μας λένε. Ούτε κάποια σχέση με Πασόκ έχουμε ή είχαμε ποτέ. Ασκητές του έργου της εξουσίας υπήρξαμε και το ασκήσαμε προς όφελος της τοπικής μας κοινωνίας. Φτάνουνε δε στο σημείο να προσδίδουνε ως και αντιμνημονιακότητα στον εαυτό τους.

          Άρα, για να τρέχουνε κάπου να κρυφτούν, έμορφοι καιροί φαίνεται προβάλλουν στον ορίζοντα. Τα τελευταία υποστυλώματα της σήψης μας το δείχνουν εκδηλώνοντας το νιώσιμο της κατάρρευσής τους. Τα αυτοδιοικητικά προπύργια του Πασόκ σε πανικό φυγής και μεταστροφής. Δε λέω, είναι και η μεταστροφή ένας πετυχημένος τρόπος επιδίωξης παραμονής στην εξουσία και, όπως το κεφάλαιο δεν έχει, λένε, πατρίδα και θρησκεία, έτσι κι ετούτοι εδώ δεν έχουνε κόμμα και ιδεολογία. Είναι ό, τι τους ζητήσεις. Κι ενώ μακροχρόνια και πολλαπλά εξειδικευμένοι, στην κτήση, στη νομή και στη διατήρηση, χειρίζονται την εξουσία, μόλα ταύτα αρχίσανε να βλέπουν το φάσμα της «ανεργίας» τους.

          Κι εμείς, που αγωνιζόμασταν για τους έμορφους καιρούς και αυτοί δεν ερχότανε, τώρα που τους βλέπουμε στον ορίζοντα να προβάλλουν, πήραμε την απόφαση ή να κάνουμε πράξη την κραυγή αγανάκτησης ενός άλλου έστω μεταστραμμένου «Κάτω η διαλεκτική των τεχνικών της εξουσίας»** ή να πάμε στα σπίτια μας. Γι` αυτό και ψηφίσαμε την αυτόνομη κάθοδο του ΣΥΡΙΖΑ στις τωρινές δημοτικές εκλογές του Δήμου Θέρμης.

*Δημοσιεύτηκε με μικροαλλαγές στη διατύπωση στο έντυπο της δημοτικής παράταξης «Ανατολικός Άνεμος», τεύχος 7 Οκτώβρης 2010.

** Σαββόπουλος