Ο χαμένος
- Από πού, ρε φίλε, πάμε δεξιά;
-
Από κεντροαριστερά
- Ευθεία
δεν πάει;
-
Όχι. Κλειστός ο δρόμος από κουφάρια
-
Από κεντροαριστερά δεν έχει κουφάρια;
-
Έχει, αλλά προσωρινά
-
Τι θα πει προσωρινά και απροσωρινά. Έχει ή δεν έχει κουφάρια
-
Ναι, έχει, αλλά προσωρινά, σου λέω. Δεν υπήρχε πρόθεση να προκύψουν και προκύψανε
τυχαία.
-
Ε! Και λοιπόν;
- Τι
και λοιπόν; Δεν είναι αυτή η κατεύθυνση της Κεντροαριστεράς. Ήτανε
συμπαρασυρμός.
- Μπερδεμένα
μας τα λες, φίλε. Δεν είναι, αλλά τελικά είναι…
-
Εγώ σου τα λέω μπερδεμένα ή εκείνοι που μας τα λένε έτσι; Και είναι και δεν
είναι. Έτσι μας τα λένε, έτσι σου τα λέω. Λένε, ήτανε ολίσθηση. Κι εσύ κάπως
έτσι να το φανταστείς σαν ολίσθηση. Με το αζημίωτο φυσικά.
-
Άρα μπορεί να είναι αυτή η κατεύθυνση της Κεντροαριστεράς και να έχει και
κουφάρια.
- Ναι,
αλλά προσωρινά, είπαμε. Ήδη μπορεί να τα έχουνε σηκώσει, για να μην τα βλέπει ο
κόσμος και μετά δεν πάει δεξιά από
κεντροαριστερά. Πρέπει πάντως εξάπαντος όλοι οι δρόμοι να οδηγούνε δεξιά. Κάθε
άλλη κατάληξη θα πρέπει να λείψει.
- Τι
σοφίες είναι αυτές που ακούω σήμερα!
- Ναι,
σοφίες. Η πορεία προς τα δεξιά, φίλε μου, είναι η πιο φυσιολογική πορεία του
ανθρώπου. Δεν ξέρω αν και των ζώων. Η φυσική επιλογή, ο ανταγωνισμός, ο
ρατσισμός, η ανισότητα, η χλιδή σε φόντο πείνας, οι πόλεμοι και η βαρβαρότητά
τους, η αποχαύνωση και αποκτήνωση του ανθρώπου, θυτών και θυμάτων, ο ψεκασμός
των αδυνάτων με την ελπίδα ότι θα γίνουν δυνατοί, των δυστυχισμένων ότι θα
ευτυχήσουν, των πεινασμένων ότι θα πλουτίσουν, κι αν δεν ευοδώσει ο θεός να
γίνουν όλα αυτά σε τούτη τη ζωή, θα γίνουνε στην άλλη. ‘Όλα αυτά είναι φυσικοί
δρόμοι προς τα δεξιά. Κάθε ακαθοδήγητος και απαίδευτος αυτή την πορεία
ακολουθεί, φυσικά και ενστικτώδικα, και όλοι οι άνθρωποι τείνουν από τη φύση
τους προς τα κει. Τους σπρώχνει η ίδια η φύση, αλλά και το σαρκίο τους, το
πατρονάρει και αυτό. Τους το διδάσκει όμως και η ζωή, το σύστημα, η ιδεολογία
της άρχουσας τάξης, και τραβάμε όλοι το δρόμο προς τα δεξιά, αυτόν που λέγαμε.
-
Μα αυτός, είπαμε, έχει κουφάρια,.
-
Ναι, αλλά των άλλων. Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ο ψεκασμός που λέγαμε. Οι
ψεκαστήρες, τα κανάλια εννοώ, μας το λένε συνέχεια «δε θα `μαστε εμείς» και
πάμε τυφλά κατά κει.
-
Ναι, αλλά είπαμε επίσης πως δεν πάμε δεξιά από κει, επειδή έχει κουφάρια, αλλά
από κεντροαριστερά.
-
Ναι, έτσι είναι. Σε όσους δεν πιάνει ο ψεκασμός, πώς θα πάνε δεξιά; Μόνο μέσω
της Κεντροαριστεράς.
-
Άρα, για να τα ξεκαθαρίζουμε: Όσοι ακολουθούν τη φύση τους πάνε ευθεία δεξιά,
κι ας έχει κουφάρια. Όσοι όμως δε θέλουνε να πάνε ευθεία δεξιά - έχουνε τους λόγους τους - αυτοί πάνε δεξιά
μέσω της Κεντροαριστεράς.
-
Έτσι μπράβο. Τώρα τα έχεις ξεκαθαρισμένα. Βάλ` τα στην άκρη.
-
Και δε μου λες; Τι λόγους μπορεί να έχει
κάποιος και δεν πάει ευθεία δεξιά;
- Μπορεί
να μην του πάει, φίλε. Να του φαίνεται κάπως γκροτέσκο, ανιμαλικό
- Δηλαδή;
-
Πώς να σου το πω! Έτσι…, να…, όχι πολύ ανθρώπινο τέλος πάντων.
-
Κατάλαβα. Και πας επομένως δεξιά και από κεντροαριστερά.
- Προπάντων.
Επειδή ο δρόμος ευθεία είναι γεμάτος κουφάρια, είπαμε, έπρεπε να φκιαχτούν
παρακαμπτήριοι
-
Και είναι, μου λες τώρα εσύ, παρακαμπτήριος ο κεντροαριστερός δρόμος.
-
Ναι, σοφάκι μου, αυτό σου λέω.
-
Τι μου `λαχε σήμερα να ακούω!
- Άκουσέ
με, φίλε, ξέρω τι σου λέω. Δρόμος περπατημένος και για δεξιά πορεία σίγουρος είναι
ο δρόμος της Κεντροαριστεράς. Τον περπάτησε η Ευρώπη και πήγε ακινδύνευτα
δεξιά. Τον περπάτησε και η Ελλάδα και σε πορεία αταλάντευτη πήγε και αυτή
δεξιά. Σου είπα όλοι οι δρόμοι οδηγούν εκεί. Και θα σου πω και τούτο: Ο
αριστερισμός αποτελεί τη μόνη εγγύηση για δεξιά πορεία. Αποφεύγει ο κόσμος να
παίρνει το δεξιό δρόμο. Βλέπει τα κουφάρια και κοντοστέκεται.
-
Μα, είπαμε, και της Κεντροαριστεράς έχει κουφάρια.
-
Ναι, αλλά συμβαίνει και τούτο. Η Αριστερά εγγυάται ότι θα τα σηκώσει και δε θα
ξαναϋπάρξουν. Ο κόσμος τα πιστεύει και πάει κεντροαριστερά και η Κεντροαριστερά
μετά τον πάει δεξιά.
-
Ναι, αλλά, αφού είναι Κεντροαριστερά, γιατί τον πάει δεξιά;
-
Γιατί γι` αυτό φκιάχτηκε, για να πηγαίνει τον κόσμο δεξιά, αφού μέσω δεξιάς ο
κόσμος δειλιάζει. Είναι τα κουφάρια. Και ξέρεις, άμα είσαι δεξιός, δεν
πολυνοείσαι άνθρωπος, και πολλοί, για να δείχνουν άνθρωποι, προτιμούν από το δρόμο της Κεντροαριστεράς να
πηγαίνουν δεξιά. Ακόμα και από το δρόμο της Αριστεράς, θα σου πω εγώ.
-
Και η Αριστερά μετά τον πάει δεξιά; Πώς γίνεται αυτό;
-
Φτιασιδωμένη αριστερά είναι, φίλε μου. Δεν είναι η πραγματική.
-
Γιατί το λες αυτό;
-
Γιατί; Σε όλη την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια τέτοια ήταν η Αριστερά,
φτιασιδωμένη, και γι` αυτό, μόλις βρέθηκε στην εξουσία σε συνεργασία με το
Κέντρο, Σοσιαλδημοκρατία το λέμε, πήγε δεξιά και στήριξε καλά τον καπιταλισμό.
Όταν είδε ο καπιταλισμός ότι βαστιέται καλά από την Αριστερά και είναι χωρίς
αντίπαλο, αμέσως ανοίγει το στόμα του και μας δείχνει τα δόντια του: Φέρνει την
κρίση. Αριστερά εντωμεταξύ δεν υπάρχει, για να του δείξει κι εκείνη δόντια.
Όμως ο καπιταλισμός, το ξέρεις αυτό πιστεύω, δε δείχνει μόνο δόντια, αλλά τα
βάζει και σε λειτουργία. Λιώνει ανθρώπινες σάρκες και κόκαλα και γεμίζει ο
δρόμος από κουφάρια. Μόνο τα δικά μας στη χώρα μας μπορεί να ξεπεράσανε και τις
4.000. Και δεν πάει ο κόσμος κατά κει. Στρέφεται αριστερά. Αλλά όμως, για να
μην πάει αριστερά, του στήνουνε την Κεντροαριστερά οδόφραγμα, για να νομίζει
πως είναι το ίδιο, ίσως και κάτι καλύτερο – κέντρο έχει μέσα, «παν μέτρον
άριστον» είπανε οι πρόγονοι, δικοί μας είναι - και πάει κατά κει. Μετά τον βλέπεις
καταλήγει δεξιά. Εφαρμόστηκε, σου είπα, το εγχείρημα στην Ευρώπη όλη και είχε
μεγάλη επιτυχία. Αυτό λοιπόν το πετυχημένο εγχείρημα επαναλαμβάνεται:
Στέλνεται ο κόσμος στην Κεντροαριστερά και βρίσκεται δεξιά.
-
Ναι, τώρα τα έχω τελείως ξεκαθαρισμένα.
Και τώρα που τα έχω τελείως ξεκαθαρισμένα, πού τα βάζω;
-
Σε βόμβες Μολότωφ
-
Πάμε ευθεία δεξιά, σύντροφε (λέει στο διπλανό του)
-
(Από μακριά, ενώ οι άλλοι φεύγουν) Στη συνείδησή σου να τα βάλεις, βλάκα. Να
μην πω κάπου αλλού. Άκου «Πάμε ευθεία δεξιά»! Της φυλακής τα σίδερα τα φοβάται
ο λεβέντης, τα κουφάρια δεν τα φοβάται. Που κουφάρι να γίνει ο χαμένος!
