"Είτε βραδιάζει είτε φέγγει..."

Σχόλιο για την «πρόσδεση» της κ. Κατσέλη στο ΣΥΡΙΖΑ

Πριν στεγνώσει το σχετικό μελάνι μας (aletziolzs.blogspot.com Προεκλογική Τριλογία Β,  Γ. …6. Προσωπογραφία Τσίπρα), ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «ξέθαψε» τελικά το ένα μέρος του διδύμου, την κ. Κατσσέλη, «κάνοντας διορθωτική παρέμβαση στη σοφία του λαού», αλλά κι επαληθεύοντας τον ισχυρισμό μας ότι τα κόμματά μας δεν είναι δημοκρατικά. Η απορία μας: Γιατί το έκανε αυτό;

- Προφανώς, γιατί επιδιώκει ο κ. Τσίπρας να ενισχύσει το λαϊκό ρεύμα προς το μέρος του, ελπίζοντας κατ` αρχήν ότι το μηδαμινό ποσοστό που πήρε η κ. Κατσέλη ως δίδυμο το κουβαλά μαζί της και κατά δεύτερο ότι οι ενώσεις, που ενέχουν τη δυναμική πολλαπλασιασμού των αθροιστικών ποσοστών, διαδραματίζουν  θετικό ρόλο πάντα όποιες κι αν είναι.

- Προφανώς, γιατί επιδιώκει ευρύτερη συμπαράταξη αντιμνημονιακών δυνάμεων.

- Προφανώς, γιατί η συνάντησή του μαζί της, όταν είχε στο χέρι τη διερευνητική εντολή, εμπεριείχε λίγο ως πολύ και δέσμευση για μελλοντική σύμπραξη.  

Δε βρίσκω άλλους προφανείς λόγους. Πόσο όμως αυτοί οι λόγοι κυοφόρησαν θετική δράση;

1. Το ποσοστό της κ. Κατσέλη δεν είναι άξιο λόγου, για να το υπολογίζει κανείς. Ο πολλαπλασιασμός δε του αθροίσματος επί μέρους ποσοστών επέρχεται μόνο, όταν οι ενώσεις είναι πολιτικά υγιείς, βασίζονται σε αρχές. Διαφορετικά γίνονται μπούμερανγκ, μειώνουν ή και υποπολλαπλασιάζουν το άθροισμα.

2. Για το δεύτερο προφανή λόγο εγείρεται προγενέστερα ένα πολύ κρίσιμο ερώτημα: Ανήκουν στις αντιμνημονιακές δυνάμεις στελέχη του Πασόκ, που υπηρέτησαν από τη θέση Υπουργού μάλιστα τη μνημονιακή του πολιτική και τώρα κάνουνε το καθετί να βρεθούν, όπως κάποια στιγμή το έκανε και ο κ. Χρυσοχοϊδης, στο στρατόπεδο των αντιμνημονιακών; Δεν υπαγορεύεται αυτή η επιχείρηση «μετάταξής» τους  από τον καιροσκοπισμό της διάσωσης;

3. Για τον τρίτο: Ένα λάθος δε διορθώνεται με ολοκληρώσεις του. Αυτές το διογκώνουν και το μετατρέπουν σε ογκόλιθου που αργά ή γρήγορα πέφτει πάνω μας και μας καταπλακώνει.

Αυτά που λέω δεν είναι σοφίες. Σε πολιτικό νηπιαγωγείο αν πάει κάποιος, θα τις βρει να διδάσκονται.

Πάντως η πράξη αυτή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ εγείρει μέγα ιδεολογικό και πολιτικό θέμα. Απορώ πώς δεν τέθηκε από παραδοσιακά στελέχη του ή από τις συνιστώσες του. Μήπως αυτές αντιδρούνε μόνο, όταν είναι να κάνουνε ζημιά, ή μήπως γενικότερα προεκλογικές σκοπιμότητες τους κάνανε όλους βουβούς;

Το θέτουμε όμως εμείς, που δεν πιστεύουμε ότι η βουβαμάρα οποιασδήποτε σκοπιμότητας είναι πιο πάνω από την ομολογία της αλήθειας. Βάση μας θα είναι κυρίως η αιτιολόγηση της πράξης «όπου εκτός των άλλων εμπεριέχεται δυνητικά και η επανάληψη» του λάθους. Αν υπάρχει ανειλικρίνεια, στις αιτιολογήσεις φαίνεται. Το «εκτός των άλλων» μπήκε, για να εμπεριέχεται αυτή η υπονόηση. Η εξέλιξη τώρα της «ερωτοτροπίας σε στεφάνι» αιτιολογήθηκε από τον κ. Τσίπρα διπλά. «Ο καθένας έχει το δικαίωμα να αλλάζει…» και «δε ζήτησε ούτε της δόθηκε κάποιο αντάλλαγμα». Δηλαδή για τον κ. Τσίπρα, ξεκινώ από το δεύτερο, γίνεται επιλήψιμη μια τέτοια υποδοχή, μόνο εφόσον δίνεται αντάλλαγμα, όχι αν το συγκεκριμένο πρόσωπο πληροί ή όχι τις προϋποθέσεις, που το κάνουν να συνάδει ή να μη συνάδει με την ιδεολογία και τους δεοντολογικούς κανόνες του κόμματος που το δέχεται. Αλλά και το αντάλλαγμα βλέπεται από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ πολύ στενά. Η πολιτική διάσωση που της αντιπαρέχει ο υποδοχέας δεν είναι αντάλλαγμα και μάλιστα ανυπολόγιστης αξίας; Ή μήπως είναι αντάλλαγμα ευκαταφρόνητο η εσαεί κάθαρσή της για ό,τι έκανε και δεν έκανε στον πρότερο πολιτικό της βίο; Ή μήπως πάλι δεν είναι εσαεί κάθαρση η υποδοχή της σ` έναν αριστερό πολιτικό φορέα της «ελπίδας»; Κι αν υποτεθεί ότι ασκείται δίωξη στους υπαίτιους των Μνημονίων – 2000 αυτοκτονίες δεν είναι λίγες για να μην πρέπει να ασκηθεί δίωξη – με ποιο δικαίωμα ο κ. Τσίπρας την προαπαλλάσσει και βάζει με την παρουσία της στο κόμμα τροχοπέδη στην άσκηση δίωξης;

Έρχομαι στο πρώτο σκέλος της αιτιολόγησης: «Ο καθένας έχει το δικαίωμα να αλλάζει». Σαν να μιλάει ο Πρετεντέρης, που δικαιολογείται να το λέει, για να απενοχοποιεί τους ιδεολογικούς του πάτρονες για τις μεταστροφές τους. Αν εννοούσε ο κ. Τσίπρας νομικό δικαίωμα, δε θα διαφωνούσε κανένας μαζί του. Εννοούσε όμως ηθικό και ηθικό δικαίωμα να αλλάζει δεν έχει κανένας ούτε οι πολιτικοί ούτε ο οποιοσδήποτε κοινός θνητός. Ελάχιστες οι δικαιωμένες εξαιρέσεις και μόνο υπό ειδικές συνθήκες. «Είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί», μας λέει τόσο φωτεινά και τόσο βαθυστόχαστα ο Σεφέρης. Δε θα συνεχίσω άλλο την αναγκαστική ηθικολογία. Φτάνει ως εδώ.

Ξανά στα πολιτικά. Άπρεπες συγκολλήσεις για τον ίδιο λόγο και την ίδια χρονική στιγμή με επικλήσεις βέβαια σε πατρίδα και Ελλάδα και όχι σε αναφαίρετα ηθικά δικαιώματα έκανε και ο Πρόεδρος της ΝΔ, ο οποίος επικρίνεται γι`  αυτό από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς όμως, όταν τέτοια πολιτικά αγκαλιάσματα πραγματοποιεί η Δεξιά, συνιστούν άπρεπες συναλλαγές, όταν όμως τα διαπράττει η Αριστερά, είναι θεμιτά; Ο Σαμαράς εξάλλου έφερε απλώς πίσω ή πήρε ιδεολογικούς και πολιτικούς συγγενείς. Αλλά ο κ. Τσίπρας εκπροσωπεί αριστερό κόμμα και εναγκαλίστηκε πολιτικά ιδεολογικούς και πολιτικούς του αντιπάλους εντελώς πρόσφατους. Του ταιριάζει να ενδύεται ρόλο Σαμαρά και δη απρεπέστερο; Άλλωστε μετά τις πολυσυνηθισμένες μεταστροφές  του πολιτικού μας προσωπικού που και ενέχουν διαφθορά αλλά και τη διαχέουν – αυτός είναι και ο λόγος που αποκλήθηκε διεφθαρμένο - έπρεπε όχι μόνο να είναι κανείς πολύ προσεκτικός σε πολιτικές ενσωματώσεις ηθικά και πολιτικά εξοφλημένων, αλλά και να τις αποκλείει ασυζητητί. Και θα το επαναλάβω: Με υλικά σκορδαλιάς δε γίνεται στιφάδο.

Ήδη η Δεξιά έχει αντιληφθεί ότι αυτή είναι η αχίλλεια πτέρνα του ΣΥΡΙΖΑ, να δίνει χέρι συνεργασίας σε στελέχη του Πασόκ και σε στυλοβάτες της διαφθοράς του και των Μνημονίων του. Εξού και η επίθεσή τους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατευθύνεται από συνεργάτες του Άκη. Εκτός αν πούμε ότι δεν είναι συνεργάτες του τα κορυφαία στελέχη του κόμματός του ή αυτοί που μέχρι χθες ήταν υπουργοί.  Να σκεφθούμε ακόμη και το εφιαλτικό ότι ο Μπίστης δε βρίσκεται στο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή τον πρόλαβε ο Κουβέλης;

Αδυνατώ ειλικρινά να καταλάβω. Τόση έλλειψη αυτοπεποίθησης έχει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και προβαίνει σε ανίερες συμπράξεις; Δεν είναι σε θέση μόνος του με τη συνεπή υπεράσπιση της πολιτικής του να φέρει το αποτέλεσμα που θέλει; Πώς έως τώρα τα κατάφερε; Χωρίς κόμμα ή άλλη συλλογική υποβοήθηση γίνανε όσα γίνανε. Δυστυχώς.

Φανερό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει μόνο από τα λάθη του, από κανέναν άλλο. Αν βέβαια ο κ. Τσίπρας θέλει ν` αποτελεί στιγμιαίο και μόνο σύμβολο αυτού που εκφράζει, έχει κάθε δικαίωμα. Εντείνει όμως τη γενική ανησυχία μήπως στο «μπρος πίσω» που κάνει ελλοχεύει κάποια πιθανή προδοσία θελητή ή αθέλητη.

Εμείς πάντως απ`  όσα έχουμε μάθει στο διάβα της ζωής μας παίρνουμε μέτρα, προληπτικά και ασφαλή. Απορρίπτουμε τα προσωποπαγή κόμματα, αρνιόμαστε κάθε μορφή μεσσιανισμού.