ΕΜΠΑΘΕΙΣ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ ΣΥΝΔΗΜΟΤΩΝ ΜΑΣ

Ογδόντα εφτά τον αριθμό συνδημότες μας υπογράφουν κείμενο τετρασέλιδο με την παραίνεση «Ακούστε μας».(Εφημερίδα «Απόψη» Θέρμης). Δε μας λένε ως ομάδα ποιοι είναι, τι είναι, πώς συμβρέθηκαν και αποφάσισαν να προβούν σε κοινή παραίνεση. Είναι προσωπικότητες του Δήμου μας ή θέλουν να ανακηρύξουν τον εαυτό τους σε κάτι τέτοιο; Είναι κοινωνική ομάδα περιφρούρησης της εθνικής ευθύνης ή κάποιο σωματείο πληγέντων από την άνοδο του αποκηρυσσόμενου κόμματος; Δεν αναγράφουν τη συλλογική τους επωνυμία, για να ξέρουμε, ενώ από τα ονόματα που υπογράφουν γίνεται φανερό ότι είναι όλοι τους της δημοτικής παράταξης του Δημάρχου Θέρμης, που ανήκει στο Πασόκ. Μαζί τους και ο πρώην βουλευτής του ίδιου κόμματος κ. Γερανίδης, που υπογράφει δεύτερος μετά την πρώτη υπογραφή του Δημάρχου. Γιατί όμως ως πολιτική ομάδα δεν αναγράφουν την επωνυμία τους; Τι τους υπαγορεύει να την αποκρύπτουν; Για να μη φορτώσουν στο κόμμα τους και άλλες αήθειες, που δε σηκώνει, ή για να φαντάζουν ακομμάτιστοι και να έχει κάποια εμβέλεια ο λόγος τους, καθώς θα είναι ακραίος κομματικά, δημαγωγικός πέρα για πέρα και νοηματικά τελείως ασυνάρτητος;

Δεν είναι καθόλου δυσεξήγητο γιατί το κάνουνε, για να κρύβονται. Υπάρχει μεγάλη τέτοια ανάγκη. Και όλοι μαζί συγχρόνως πώς να χωθούνε σε τρύπα να κρυφτούν. Ένας ένας γίνεται. Αλλά γιατί όμως να κρύβονται; Η απάντηση βρίσκεται σ` αυτό που γράφαμε κάποτε γι` αυτούς: «Έχουνε χάρη που ζούμε σε δύσμορφες εποχές και η δική τους ομοιότητα με αυτές τους ανακηρύσσει επικεφαλής και ρυθμιστές των τυχών μας. Όμως αργά ή γρήγορα οι καιροί αλλάζουν και γίνονται έμορφοι. Τότε θα δούμε πού θα βρούνε τρύπα να κρυφτούνε, για να αποκρύψουνε τη «δυσμορφία» τους που δεν εξαφανίζεται με τίποτα»(Ανάρτηση 28.02.14). Η προσπάθειά τους λοιπόν να κρύψουνε τη «δυσμορφία» τους αποτελεί επιβεβαίωση της ύπαρξής της αλλά και ομολογία της.

Η παρέμβασή τους πάντως ως δημοτικής παράταξης, χωρίς την επωνυμία της έστω, δεν είναι κάτι συνηθισμένο για τα πολιτικά μας χρονικά. Και στα πιο δύσκολα χρόνια της Δεξιάς δε γινότανε αυτό, δημοτική παράταξη να υποδεικνύει στους δημότες ποιο κόμμα να ψηφίσουνε σε εθνικές εκλογές. Πρόεδροι, Δήμαρχοι ή άλλοι αξιωματούχοι το κάμνανε και η Εκκλησία προπάντων. Όχι όμως δημοτική παράταξη.

Επειδή λοιπόν ως πολιτική οντότητα δεν έχουνε πρόσωπο καθαρό και πρέπει να το κρύβουνε, δεν μπορούν να μας πουν ποιοι είναι και πόσο καλοί είναι και μας λένε μόνο ποιον να καταψηφίσουμε. Κι ενώ ο καθένας μας στο δημοκρατικό πολίτευμα που ζούμε έχει το δικαίωμα να ανήκει σε κάποιο κόμμα και να το υπερασπίζεται, προβάλλοντας τα θετικά του αλλά και τα αρνητικά των άλλων κομμάτων, παρόλα αυτά δεν το κάνουνε. Υποδεικνύουν απλώς ποιο κόμμα δεν πρέπει να ψηφίσουμε, δηλώνοντας την άρνησή τους σε κάτι, όχι την κατάφασή τους. Δεν προτείνουν θέση παρά άρνηση. Και πού να βρούνε τη θέση. Κονιορτό της Ιστορίας τους κατέστησαν οι καιροί για τα ανομήματά τους. Να προτείνουνε την ανασύσταση κόκκων σε θρύψαλα; Και αυτό κάποια στιγμή το κάνουνε, αλλά χαμένος κόπος. Το ξέρουνε. Τους μένει λοιπόν η θέση της άρνησης σ` αυτό που οι καιροί το φέρανε να τους συντρίψει. Τους διακατέχει η απέχθειά τους προς αυτό και η εμπάθεια να το πολεμήσουν. Γι` αυτό και δεν υπάρχει θέση, για να συντελείται αντιπαράθεση και να λειτουργεί ο διάλογος και η δημοκρατία. Αλλά θα πρέπει να λαμβάνουν καλά υπόψη τους αυτό που με βεβαιότητα γνωρίζουν, πως κάθε αρνητική πρόταση, όπως και η αρνητική διαφήμιση, δε θεωρείται καθαρά δημοκρατική πράξη. Κρίνεται αντιδημοκρατική. Συγκαταλέγεται μόνο σε ανεκδοτολογικές συμπεριφορές, ωσάν εκείνη του γείτονα, που σε αντίθεση με τους άλλους δύο που ζητούσανε προηγουμένως από το θεό κάτι θετικό, αυτός ζητούσε να «ψοφήσει» ο γάιδαρος του γείτονά του.

«Και το ανθρώπινο υλικό του τι θ` απογίνει;», ρωτούσαμε πάλι γι` αυτούς τότε. «Εκείνο(το Πασόκ) πνέμα ήτανε και ως πνέμα εξέπνευσε κι έφυγε από τον κόσμο, εχάθει. Οι άνθρωποί του όμως, ηγέτες, στελέχη, οπαδοί, ψηφοφόροι, ων ουκ εστιν αριθμός, που έχουνε σάρκινη ύπαρξη και δεν εξαϋλώνεται, ώστε να μην είναι ορατή, πού θα πάνε να κρυφτούνε, για να μη φαίνονται και τους φτύνουνε οι καιροί, πώς θα καταστήσουνε τον εαυτό τους αόρατο, πέστε μου;». Αναρωτιόμασταν.

Και βρήκανε τον τρόπο. Ανώνυμοι ως ομάδα και μετέωροι, αφού το κόμμα τους «εξέπνευσε», «αιωρούνται σαν εναπομείναντα σωματίδια στο πολιτικό μας στερέωμα και, βγαίνοντας στην προεκλογική γύρα» των εθνικών εκλογών τώρα, μας υποδεικνύουνε ποιους να καταψηφίσουμε. Τους πληροφορούμε ότι δε χρειαζότανε και μια νέα προσθήκη αήθειας, για να οδεύσουμε πιο αποφασισμένοι στη δική τους πρώτα απ` όλα καταψήφιση.

  

ΥΓ. Για τη "σύσταση" του κειμένου που υπογράφουν θα μιλήσουμε μετά τις εκλογές, για να μπορέσουν ανεπηρέαστοι να ψηφίσουν με αίσθημα εθνικής ευθύνης. Μια που λείπει από μας, ας αποτυπωθεί τουλάχιστον από εκείνους εκλογικά